De derde dag. Eerst naar de winkel om bloemen te kopen. Met de hele familie naar de begraafplaats geweest in Ramsgate. In een muur (net als wij dat kennen) staan de urnen van onze opa en oma. Voor Marilynn en mij (Karin) was dit wel bijzonder. Echt kennen doen we ze niet, en ze zijn 1 keer in Nederland geweest maar toch zijn het onze voorouders. We hebben dan ook allebei een bosje verse rozen bij het steentje gezet. Ook een paar foto`s gemaakt voor onze moeder in Nederland. Het zijn haar ouders. Na deze gebeurtenis naar de wintermarkt in Ramsgate geweest. Een grote witte tent op een veld met daarin allemaal kraampjes. Best wel gezellig. Tegen 1 uur zijn we uitgenodigd bij de chef van tante Antje. Antje werkt bij de politie in Margate. We werden opgehaald bij een zandpad want het is niet normaal dat blanken daar komen, maar voor ons werd een uitzondering gemaakt omdat wij van overzee kwamen. Haar chef is tevens chef over alle inspecteurs bij de politie in Margate. Ze is een zwarte Zuid Afrikaanse die het dus heel ver heeft geschopt hier. Haar huis staat op een berg waar ze een uitzicht heeft waar je U tegen zegt, midden in een zwartenwijk. Via een vreselijk zandpad bereiken we haar huis. We worden allerhartelijkst ontvangen. We mogen door haar huis lopen om het te bewonderen en de ene kamer is nog mooier dan de andere. Veel kleuren zien we van oranje tot paars. Prachtig mooi. Toen kwamen er ook nog 5 zwarte inspecteurs op bezoek en na de kennismaking werd een heerlijk Zuid Afrikaans buffet geserveerd. Heerlijk was het. Na het buffet heeft ze ons meegenomen naar het hoogste punt op de berg. Een fantastisch uitzicht, waar we natuurlijk een paar plaatjes moesten schieten. Tegen drie uur waren we weer in onze accommodatie waar we geen stroom hadden. Shit, dus ook geen koffie. Tegen de avond zijn we naar Margate gegaan en zijn we met Frits en Charmaine lekker uit eten geweest.

De vierde dag s 'morgens ontbijten bij Antje, Mieke en Ronny. In de ochtend naar Oribi Gorge geweest, dit is een wildpark. Ook nog bij de Suspension Bridge geweest. Een lange loopbrug die de ene berg met de andere verbind. Voor 2 jaar geleden zijn w hier ook geweest en het is er nog steeds schitterend. s 'Avonds zijn we met ons allen uit eten geweest bij John Dory's. Een geweldig visrestaurant. Die avond hebben we afscheid van Antje, Mieke en Ronny genomen. Als de rand (munteenheid van Zuid Afrika) volgend jaar een beetje meer waard is komen ze volgend jaar naar Nederland. Voor Zuid Afrikanen is het op dit moment niet te betalen om naar Europa te gaan. Voor ons op dit moment hier lekker goedkoop.

De volgende ochtend na het ontbijt was het tijd om afscheid te nemen van Frits en Charmaine. Het was een leuke midweek met de familie, maar voor ons tijd om door te reizen naar Underberg. Na onze overnachting in Underberg zijn we rond half negen vertrokken richting de Sani Pass. Op de top is de Sani Pass 2873 meter hoog. Het was de bedoeling om vis Lesotho de pas over te gaan, dus onze paspoorten hadden we weer bij de hand. De beklimming van de Sani Pass aan de Zuid Afrikaanse kant kent alleen onverharde wegen. Op sommige stukken van de route ging onze auto zo te keer, dat d koffers in de bagageruimte gewoon omhoog kwamen. Ik kan jullie niet uiteggen hoe mooi deze beklimming was. Een woord "schitterend". Wij zullen wat foto's bijvoegen om jullie een idee te geven. Uiteindelijk kwamen we bij de grenspost van Lesotho. Zag er allemaal een beetje primitief uit. Toen gingen we verder in Lesotho en hoger en hoger gingen we via steile slingerbochten. Sneeuw begon de kanten van de weg steeds witter te maken tot we op een punt kwamen waar veel auto's stil stonden of terug gingen. De eg was bevroren en spekglad. En nu ???? Terug gaan en helemaal omrijden???? Wilco is onze chauffeur, dus hij moest beslissen of hij het aan zou durven. Wel hadden we het idee dat we bijna boven waren. Oké zei Wilco toen. We doen het. De auto in d 4x4 gezet en daar gingen we. Vol spanning kwamen we uiteindelijk boven. Achteraf waren we heel blij dat we toch door zijn gegaan. De Sani Pass kun je alleen maar over met een 4x4 drive auto. Wat we toen zagen konden we bijna niet bevatten. Lesotho in de bergen. Och wat mooi. De mensen in dekens om zich warm te houden. Het was net of de wereld hier stil heeft gestaan. De ronde huisjes gemaakt van keien en een soort klei. De hutjes waren zo van kleur dat je ze bijna niet zag en geheel opgingen in d kleur van de omgeving. Mensen met ezeltjes die een karretje achter zich hadden vol met hooi of hout. Je kunt je niet voorstellen dat er nog mensen zijn die zo primitief leven. Het was een fantastische rit. en we hebben 8,5 uur over 302 kilometer gedaan. Blij waren we dan ook met de knus ingerichte Engelse Cottage in Clarens, onze volgende bestemming. Heerlijke bedden en een lekkere douche. Al met al kunnen wij vieren zeggen; Wij zijn de Sani Pass over geweest.